Tatar Çölü

“Tatar Çölü, sadece aklıyla hareket ettiğini düşünen insanlara meydan okumak gibi büyük bir riski göze alan sıra dışı bir roman…” Tim Parks

İtalyan edebiyatının köşe taşlarından Dino Buzzati’nin ilk romanı olan Tatar Çölü, modernist edebiyata yapılmış en önemli katkılarından biri…

Genç Teğmen Giovanni Drogo, ilk görev yeri olarak Tatar Çölü’ndeki Bastiani Kalesi’ne tayin edilir. Uzun boylu kalmak istemediği bu sınır bölgesinde geçirdiği seneler ona vaktiyle gözünde büyüttüğü zafer tutkusunun kofluğunu ve askerlik hayatının monotonluğunu öğretir.

“… Bastiani Kalesi, alçak duvarlarıyla etkileyici değildi. Ayrıca ne güzel, ne de kule ve burçlarına rağmen pitoreskti. Bu çıplaklığı örtecek, yaşamın tatlı yanlarını anımsatacak hiçbir şey yoktu. Yine de Drogo, tıpkı bir gece öncesindeki gibi yüreğinin derinliklerinden bir şeylerle hipnotize olmuş bir biçimde kaleye bakıyor, içini açıklaması olanaksız bir heyecan dolduruyordu… “

“Yaşamı boyunca beklediği an” bir türlü gelmez. Zamanla sesi ihtiyar sesine dönüşür. Bakışları çok yaşlı bir adamın bakışları gibi sarımtırak ve camdan bir görünüş alır. Varoluşun anlamsızlığı boylu boyunca serilir önüne.

Gündelik hayatın durağan ritmi alışkanlıkların uyuşturucu etkisi ruhunun derinliklerine işlerken Tatar Çölü’nün sadece kendisinin değil aynı zamanda insanlığın sınır bölgesi olduğunu anlar. Edebiyatta Beckett, Camus ve Kafka’nın başlattığı varoluşsal sorgulamaya karmaşık bir boyut katan zengin bir anlatıdır Tatar Çölü…

Kitabın yazarı: Dino Buzzati, Çeviren: Hülya Tufan;  İletişim Yayıncılık

***                                    ***                                     ***

Namık Kemal'in sözleri

- Yüksel ki yerin bu yer değildir; dünyaya gelmek hüner değildir.

- Hokkamı dilenci çanağı, kalemimi iktidar değneği yapmayacağım.

- Bize gayret yaraşır, merhamet Allah’ındır. Hükm-ü âti ne fakirin, ne de şeyhin şahındır

- Ne mümkün zulm ile bidâd ile imhâ-yı hürriyet. Çalış idrâki kaldır muktedirsen âdemiyetten.

- Ne sin iledir, ne sal iledir, ne cah iledir, ne mal iledir, beyim ululuk, kemâl iledir.

- İnsan, ne idraksiz mahlûktur! Herkes kimsenin sağ kalmadığını bilir de, kendi öleceğine inanmak istemez.

-Tek görme organı göz olduğu halde göz kendini göremez.

-Okumayı öğrenmek, en güç sanattır. Âdemin hayvaniyeti yemekle, insaniyeti okumakla

kaimdir.

-Vatan sevgisinden maksat, toprağa değil, onun üstünde yaşayan insanlara duyulan sevgidir.

***                                    ***                                     ***

Koronavirüs ve vatandaşın durumu

    Koronavirüs çoğu kişide kredi kartı kullanımını arttırdı, bazı kişilerin kart kullanımını geliştirdi. Kartın kolaylığını gören kartsızlar da kart çıkarttırıp bankamatikten işlem yapıyor. Ortaya değişik manzaralar çıkıyor tabii…

    Baltayı kendimize vurmaya devam edelim. Kart kullanımı pratiğine sahip olamayan kişi sayısında patlama olunca geri ödemeyi zamanında yapamayan, faize itiraz eden ve şikâyetlerini dile getiren insan sayısı da artıyor.

    Bankamatiklere çok kişi tarafından temas edilmesi insanlarda tedirginlik yaratıyor. Acaba koronalı mı diye… Para çekecek kişi önce bankamatiğin başına geliyor. Cebinden buruş buruş eldivenlerini çıkarıyor. Kartı yuvasına soktuktan sonra cebinden cüzdanını çıkarıyor. Cüzdan içinde kısa bir arkeolojik kazıdan sonra bulduğu buruşuk kâğıdı açıyor. Gözlüğünü takıyor. Aradığı şifre bu kâğıtta değil, diğer kâğıda saldırıyor. Başlıyor şifresini tuşlamaya.

    Para gelmeyince işlem yeniden tekrarlanıyor. Sırada bekleyenler burnundan soluyor. Arkasından olaya müdahale veya yardım etmek isteyenlerin sesleri çıkıyor. Para özel bölmeye gelince sayım başlıyor. Emin olmak için ikinci kez sayılıyor. İşte size mürettebatla kullanılan silah, pardon “mürettebatla kullanılan bankamatik” örneği…

    Şifre olmuş deşifre / İnsanlar başlamış küfre / Zaman geçiyor / Serzenişle, of’la, püf’le!