• Bana fedakar diyorlar
• Kimler?
• Arkadaşlarım
• Peki sen ne düşünüyorsun kendinle ilgili?
• Herkesin böyle demesinin nedenini anlamak istiyorum.
• Anladım, sen kendinin fedakar olduğunu düşünüyor musun?
• Evet vericiyim ben.
• Senin kendinle ilgili düşüncelerin arkadaşlarına yansıyor olabilir mi?
• Ama öyleyim gerçekten, insanlara yardımcı olmayı seviyorum.
• Yardımcı olmak bizi fedakar yapmaz değil mi eğer istiyorsak.
• Gerçi eskisi gibi değilim istemediğim bir şey olursa hayır diyorum.
• Evet ve hayır diyebilmemiz sağlıklı birşekilde bu iki kelimeyi kullanabiliyor olmamız çok güzel.
• Aslında bir arkadaşım niye herkesi mutlu etmeye çalıştığımı da sordu bana.
• Şöyle soralım “herkes mutlu olsun “ mu istiyoruz yoksa çevremdeki insanları mutlu edebileceğin bir şey var mı diye düşünüp ona göre mi davranıyoruz?
• Ben çevremi arkadaşlarımı onlarla olan ilişkimi önemsiyorum.

Yukardaki konuşma uzadıkça daha çok kendini anlamaya çalışan soru soran bir kişinin çevreden görünmesi ile kendini görmesi arasındaki bağlantının yapısına yönlendirdi bizi.

Çevremize karşı duyarlılığımızı artı değerini yaşamak değil, ancak etrafımızdan değer sevgi görmek ve önemsenmek için geliştirdiğimiz davranışlar bizi yorar.

Kendimizle ikileme girmemize neden olup beklenti geliştirir.

Duyarlı bir birey bilinci kişinin kendisine de duyarlı ve anlayarak yaklaşması demektir.

Sahip olduğumuz bu bilinç sağlıklı evet-hayır kullanmamıza destek olur. Bu da bizim üstümüze yapışmış eğreti öğretilerden bağımsızlaşmamıza ve beklentilerden kurtulmamızı sağlar.

Sonuçta davranış yaklaşım ve söylemlerimiz ile gerçekten ilişki içinde olduğumuzda biz feda-kar değil ne yaptığını bilen bireyler oluyoruz.