Nasrettin Hoca’nın ‘’Parayı veren düdüğü çalar’’ sözünü duymayanımız veya bilmeyenimiz yok gibidir. Aradan asırlar geçmesine rağmen Anadolu’da bu söz halen söylenir. Günümüzde bu söze itirazlar da yükselmeye başlamadı değil hani…
Atatürk ve silah arkadaşlarının önderliğinde yine böyle bir ekim ayında topyekûn mücadele ile kurduğumuz Cumhuriyetle anayasamıza ‘’sosyal devlet’’ ilkesini koyduktan sonra artık ‘’Parayı veremeyenin de düdüğü çalması’’ gerekmez mi? Yüzyılların eksikliği Cumhuriyetle birlikte imkânlar ölçüsünde giderilmeye çalışıldı bu ‘’sosyal devlet’’ ilkesi ile…
Bak yine bir ekim ayına daha girdik. Ekim; hazan gibi görünse de aslında ekim Cumhuriyettir. Cumhuriyeti kutlama coşkusu bizim anladığımız türden olmasa da Allah var yukarıda gençler Cumhuriyet tutkusu ile yetiştirilmeye çalışılıyor. Hatta bazı şairlerin düşünülmeden yapılan değişiklikler karşısında öğretmenlere:
‘’Sıkça değiştirilse de müfredat / Öğretmenin sen yine de bilimi anlat!’’ diyerek öğretmenlerin bilimi esas almalarını öğüt veriyor…
Parayı veremeyenin de düdüğü çalması gerektiği fikrinden yola çıkarak ‘’Parayı veremeyen’’ ile ‘’Parayı vermeyen’’ kavramlarını birbirinden ayırmamız gerekiyor. Bu iki ifadeyi oluşturan harfler adeta birer kardeş gibi birbirilerine yakın olması münasebetiyle bir kavram kargaşası oluşuyor. Bu kargaşa esnasında ‘’Sosyal devlet’’ ilkesi gereği ‘’Parayı veremeyenin düdüğü çalması’’ gerekirken ‘’Parayı vermeyenin düdüğü çaldığı’’ bir sonuçla karşılaşıyoruz.
Kimsesizlerin kimsesi olan Cumhuriyet; bu kargaşa ile ‘’kimselilerin kimsesi’’ oluyor. Ben anadan gazi, babadan şehit torunuyum. Benim şehitlerim, gazilerim uğruna canlarını, uzuvlarını verdikleri bu memlekette yattıkları yerden hissettikleri bu manzaraya razı değiller.
Parayı veremeyenin de düdüğü çaldığı, cumhuriyetin coşkuyla, bütün kaide ve kuralları ile uygulandığı bir ortamda yine böyle bir ekim ayında buluşmak üzere…
Sağlıcakla daha güzel günlere…
Salih KOÇ
16 Ekim 2020 / Büyükçekmece
