Şimdi virüsün öğreteceklerine dikkat kesilmek gerek.

Biraz Korona virüsü arası veriyoruz, verdiğimiz ara bizim kararımız değil, haklısınız.

Yaşadığımız dünya aldı bu kararı, bizim rolümüz ne olabilir diye düşünürsek eğer...

Böyle bir karar alması için zorladık mı yaşadığımız dünyayı, sorusu gelsin istiyorum akıllarımıza.

Tek yönlü iletişimle hep monolog yaptık. Anlamadık dinlemedik verdiği uyarıları dikkate bile almadık.

Tüketerek mutlu olduğumuzu sandığımız dünyamızın iyleşmeyi bekleyen hastalarıyız şimdi.

Satın aldıklarımızın markasıyla kazanılır zannettiğimiz saygı bıraktı yarı yolda bizleri.

Elbise dolaplarımızda satın aldıklarımızla başbaşa kaldık... Hala düşünmek için zaman var yine de...

Elimizin ulaştığı güzellikleri görerek yaşayarak mutlu olmayı seçebilir miyiz?

"Benim olsun" yok ediciliğinin nasıl da zavallıca bir hiçleşme sürecine sürüklediğini görebiliyor muyuz artık? 

Yaşadığımız dünyanın da haklarına saygı göstererek daha adil bir alıp vermeye yönelmek için bir fırsat aralığı olsun bu süreç.

Anlam dünyamızdaki değişim ilacımız olabilir. Yanlışlarımızın sonucunu görenler olarak öğrendiklerimize dört elle sarılabiliriz.

Yüklediğimiz değil yaşadığımızla oluşan değerlerimizle baş başa kalmanın iyi gelmesini istiyorum hepimize.


Kesilen her ağacın gölgesiyle yitirdiğimizin güvenli yaşam alanlarımız olduğu bilincine varmaya her zamankinden daha çok ihtiyacımız var.

Dünün oluşturduğu bugüne fırsat verelim daha güzel yarınlar için…

Suçlu aramıyorum, hep birlikte düşünelim istiyorum. Şapkamızı önümüze koyup düşünelim biraz; hepsi bu...