Aklımda binbir düşünce ile o boy turnikesinden tuvalete girip girmeme konusunda kararlı değilim fakat tuvalet ihtiyacı da var işin kötü tarafı. Yeğenim zaten içeride  bu seferde onun İçin endişe duydum ve hemen bir lirayı kumbaraya atıp o dönen boy turnikesinden içeriye girdim, tuvaletler kullanıma uygun temizlikte değil, mide bulantısı içinde kullanıp, elimizi yıkadık, yeğenim genç benden önce boy turnikesinden Dışarıya çıktı ben onun arkasından arkamdan lağım fareleri kovalar gibi ürpertiyle kendimi boy turnikesine attım, zayıf sayılmam elimde kocaman bir el çantası var, çantayı öne doğru uzatıp kapladığım alanı genişlettiğim için boy turnikesi denilen telli dönen dolaba çantanın sapı sıkıştı, ben orada kalacakmışım gibi panikledim.
Hemen çantayı kurtarıp turnikeden kendimi boş, ürpertici koridora attım.
Panik halime ve ben burada kaldım dememe yeğenim çok güldü. 

Hayatımda ilk defa boy turnikesinden geçmiştim arıza yapar, içeride kalırız diye çok endişelenmiştim. O anda kendimi hapishane koşullarında hissettim, orada yaşayanları da anlamaya çalıştım, insanda akıl, mantık uçup gidiyor bu tür yerlerde.
Depremden sonra zaten mağara, tünel, boş yeraltı otoparkı gibi yerlere girmemeyi tercih ediyorum.

Konu benim fobilerimden daha çok İstanbul otogarının İstanbul’a yakışmadığı hakkında. İnsan otogarda kadın olarak kendisini güvende hissetmiyor. Hele o alt kat tuvaletinin olduğu yer çok tedirginlik verici, kabus gibi bir yer.
Otogarın çok kısa zamanda ya daha iyi koşullarda bir yere taşınması veya yıkılıp yeniden yapılması gerekiyor.
İzbe, korkutucu bir yerde tek başına bir kadının gece saatlerinde seyahat etmesi bu koşullarda çok itici. 

En son üç yıl önce otogarı kullandım, bu anım da üç yıl önce yaşandı.

Binlerce insan şehirlerarası seyahat ediyor en iyi koşullarda yolculuk etmek hakları.

İstanbul medeniyetin başkenti ise yapıldığı günden beri iyileştirme adına fazla bir  şey yapılmayan bu otogarın yeni belediye ile çok daha yaşanabilir, kullanılabilir, güvenlikli bir otogar olmasını  bekliyorum.