Böyle maçlardan yüzakıyla çıkmak sanıldığından da zordur. Hele de kritik pozisyonda oynayan ( Burak Yılmaz, İrfan Can ve Okay Yokuşlu gibi) 3 futbolcunuz aksıyorsa. Dolayısıla rakip kalede elle tutulur tek bir tehlike bile yaratmadan kalemizde bir elin parmakları kadar pozisyon verdik rakibe. Neyse ki, maşallahı var da Mert Günok'un gol yemeden tamamladık ilk 45 dakikayı. Anlayacağınız ,lk yarının kahramanı Mert Günok, düşkırıklığı da Burak, Okay Yokuşlu, Kenan Karaman ve (ilk yarıdaki ) İrfan Can'dı. Hele Burak Yımaz'ın 58'de karşı karşıya yapamadığı gol...Bir hafta üzülsek yeridir hani. 

Bu arada Çağlar, Merih ve Ozan Tufan'ın ortaya koydukları saygıyı hakeden mücadelesi de güme gitmesin lütfen. Çağlar mı? Bana Bülent Korkmaz'ı anımsatıyor. Oyunun savunma yönünde ne kadar mahirse oyun kurmakta, ofansif yöndeki katkıda da bir o kadar içini cız ettiriyor insanın ne yazık ki.

Ve Emre Belözoğlu tabii. Maalesef yeri dolmuyor emektar Kaptan'ın. Açıkçası böyle bir maçta sahaya çıkamaması tam bir talihsizlikti bence. Biliyorum, Emre'nin belleklereden silinmeyen, hatta asla silinemeyecek çok fotoğraf ve görüntüsü var geçmişe doğru filmi geriye sardığımızda. Ama, Emre o eski görüntüsünden hayli uzaklaştı son yıllarında, bunun da altını çizelim.

Sonuçta bir puan maçıydı dün akşamki maç ve en önemli rakibinizle deplasmanda oynuyorsunuz üstelik. Sayın Güneş'in ikinci yarıya Hakan Çalhanoğlu'yla başlaması oyunun gidişatını belirledi kanımca. 

Eh, böyle bir karşılaşmadan 1 puanla ayrılmak bile doğal olarak geceyi bayram da yapar arafe de.

Dolayısıyla başta Mert Günok olmak üzere ulusal takımın her futbolcusu ve bileşenine teşekkür etmekle yükümlü bu ülkenin her ferdi ve futbol sevdalısı. Ne diyelim, yolu açık olsun Sayın Şenol Güneş ve futbolcularının.