Şiiri ve  yazısı için kıymetli yazar ve şair Durmuş Türker hocamıza çok teşekkür ediyoruz.

**********************************************************************

    Kendimize en yakın bulduğumuz kimsedir “SEN” dediğimiz. Kimi zaman öylesine yakın olur ki bize “ben”imize, benliğimize karışır, kimi zamansa bizden uzaklaşır.

    “Sen” dediğimiz sevdiğimizse ve üstelik de sevenimizse gönlümüzde güller açar, dünyamız gülistanlık olur. Sen dediğimiz sevdiğimiz olup da sevmediğini söylerse o zaman da dünya bize zindanlık olur. Zira sevgidir gönlümüzde güller yetiren ve sevgisizliktir yaşama sevincimizi bitiren.

       Paylaşımlarımda kimi zaman “sen” denileni seven olarak anlattım ve inanıyorum ki size de gülümsedi “sen”; kimi zaman da -bu şiirimde olduğu gibi-,sevmeyen olarak  anlattım o zaman da size de kaş çatar göründü “sen”. Sizin de “sen” iniz vardır bilmez miyim. Size gülsün isterim... Gülerek okuyun, işte şiirim.

**************************************************

Sözlerim sanadır dolunay yüzlüm.

İçimden ne geçer bilir misin sen.

Ne kadar özledim ey ahu gözlüm.

Gel desem sevdiğim gelir misin sen

Hep senin adını anar olmuşsam.

Ateşlere düşmüş yanar olmuşsam.

Yürekte yarası kanar olmuşsam.

Söyle bundan huzur bulur musun sen

Al yeşil giyinip yanıma gelsen.

Tatlı söz söyleyip yüzüme gülsen.

Akan göz yaşımı elinle silsen.

Seni sevdim desen ölür müsün sen.

Sam yelisin güllerimi kuruttun.

Sensiz koyup genç ömrümü çürüttün.

Mecnun gibi kızgın kumda yürüttün.

Vebalin üstüne alır mısın sen.

İnanan yok kime derdim söyleyim.

Sevdan beni öldürecek neyleyim.

Sözüm sana derim kime ne deyim.

Ettiğine pişman olur musun sen.

Türker der açmadan soldu çiçeğim.

Bir gün olsun yar olmadı feleğim.

Gayrı sensiz yaşamaksa gerçeğim.

Hiç değil düşümde kalır mısın sen.