yaşlanmak mı, yaş almak mı? İhtiyarlık ise bambaşka… Her yıl, bir beden daha büyüyor ruhumuz… Bir çizgi daha ekleniyor biz görmesek ya da görmeyi istemesek de yüzümüze… Her yıl; ‘aman da ne güzel, bir yaş daha aldım en sağlıklısından… Bu sene de yırttım, seneye allah Kerim…’ diyerek kutluyoruz ömrümüze eklenen yeni günü. Doğal olarak değişiyoruz, ‘gençlik’ dediğimiz devreye veda ediyoruz galip veya mağlup olarak yıllara… ama bu galibiyet ya da mağlubiyet ziksel görüntümüzden ziyade, bedenen ve ruh sağlığımız ile maneviyatımıza verdiğimiz değer manasında ifade buluyor. yani ha iki çizgi fazla, ha bir çizgi az fark etmez lakin hayat tecrübesiyle biriktirdiklerimiz pek kıymetli ‘insan’lığımız adına?! Bize şu aşağıdaki cümleleri söyleyen bilir (!) kişilerdir, hissiyatımız sanıp düşünmeden kabul ettiklerimizin sebebi; “Her daim genç kalmak zorundasın. Gençlik, güzelliktir önemli olan. yaşlanmak bir çeşit hastalıktır ve tedavi edilmesi gerekir. yaşlılık, ne sıkılası ne utanılası ne gocunulası ne üzülesi ne acınılası ne de dışlanası bir durumdur. Tüm bunları hissetmemizi sağlayan şey, kendi benliğimizle alakalı değildir ki zaten. yaşlanman, ölümün kıyısına varman ve orda şuursuzca ‘yok olmayı’ beklemen demektir.Senin hiçbir değerin yok, genç insanların yanında yerin yok. Genç kalmak olmalıdır tek amacın bu hayatta.O yüzden ömür boyu ‘genç’ kalmanı sağlayacak, senin için (!) özene bezene hazırladığımız kremleri, teknolojileri satın alıp kullan! Sen onları kullan, biz de seni! Böylece geçinip gidelim… ama yok, abuk sabuk kirlere kapılıp dersen ki; ‘yaş almak güzeldir, değerlidir, kıymetlidir.yaşımı, yaşamışlığımın veya yaşayamadıklarımın oluşturduğu hayat çizgilerimi, kırışan buruşan yerlerimi, beyazlarımı, derinliğimi, ağrılarımı, ait olduğum bedeni ve ona ait ruhumu, yaşamımı ve ölümümü, varlığımı ve yokluğumu kabulleniyor ve seviyorum.