Yazımın manşetini gören, oturduğu sandalyeden, koltuktan düşmüş olabilir...
Yok yok, korkmayın, bugün torpil konusu hakkında yazı yazmayacağım....
Torpilcilere rahatsızlık vermeye elbette devam edeceğim, fakat bugünü es geçiyorum...
Sürekli torpil konusunda yazıp herkese kabak tadı verip okuyucularımı aynı konu ile sıkmak istemiyorum...
Torpil sistemi bitene kadar, liyakat baş tacı edilene kadar tabi ki yazacağım, bundan kimsenin zerre kadar şüphesi olmasın...
Çünkü torpil sisteminde çok büyük kul hakkı var...
Gelelim konumuza...
Günün birinde, Fevzi Bey’in tıkır tıkır işleyen işleri bozulmuş, sağa sola borçlanmaya başlamış. Gel gör ki, al takkeyi ver külahı devri bitmiş, artık işin içinden çıkamaz hale gelmiş...
Borç aldıkları da zamanla alacaklarını istemeye başlamış haliyle...
İşi gücü kurtarayım derken, daha da borç içine giren Fevzi Bey, en sonunda iş yerini devretmeye karar vermiş...
Böylelikle, biri hariç, tüm borçlarını ödemeyi başarmış...
Borçlu kaldığı kişi de karşı komşusu…
Fevzi Bey’in o borcu neden bıraktığı, önemsemediği bilinmez ama, bu önemsemediği borcundan dolayı Fevzi Bey ilerleyen zamanda oldukça pişman olacaktır...
Çünkü aradan bir müddet geçtikten sonra, Fevzi Bey her gece tam yatacağı vakit, karşı komşusu cama çıkıp “Fevzi efendi, Fevzi efendi, sabaha kadar borcunu getirmezsen gerisini sen düşün” diyip penceresini kapatıp gidip rahat rahat uyur olmuştur...
Haliyle, Fevzi Bey’i bir huzursuzluk alır… Çünkü para bulma ve ödeme imkanı hiç yoktur, tüm gelir muslukları kapanmıştır...
Gecici işler ile ancak kendi ev masraflarını çıkarabiliyordur…
Fevzi Bey her gün sabaha kadar, dön sağa, dön sola, sabahı sabah edip bir damla uyku uyuyamaz olur...
Bu şekilde aradan aylar geçer…
Fakat Fevzi Bey borcunu ödeyemediği gibi, bir de karşı komşusu yüzünden sağlığını sıhhatini yavaş yavaş kaybetmeye başlamıştır...
Komple işini gücünü kaybettiğine mi üzülsün, imkansızlıklar yüzünden karşı komşusuna borcunu ödeyemediğine mi üzülsün, yoksa tüm mahalleye rezil olduğuna mı üzülsün, şaşırıp kalmıştır...
Çünkü karşı komşusu sabah olunca erkenden kalkıp mahallede önüne gelene “Fevzi efendiye borç verdik, geri alamıyoruz” diye anlata anlata bitiremiyordur...
Fevzi Bey’in ise uyku gözlerinden akıyordur... Fevzi Bey rahat ve huzurlu bir uykuya hasret kalmıştır...
Bakmış ki bu iş böyle gitmiyor... Ne yapsa ne etse borcunu ödeyemiyor...
Bir gece, karşı komşusunun pencere çıkmasına tam bir dakika kala, kendi penceresini açıp “Abdullah efendi, Abdullah efendi” diye seslenmeye başlar...
Abdullah Bey şaşırır ve penceresini açar…
“Abdullah efendi, benim sabaha kadar borcumu ödemeye imkanım yok, şimdi sen düşün sabaha kadar borcunu nasıl alacağını, ben huzurlu şekilde uyumaya gidiyorum” der ve penceresini kapatır...
Her zaman kendini güçlü zannederlerin de bir gece sabaha kadar düşünecekleri geceler vardır elbette…
