Güzel insan, çocukluk arkadaşım,

Çok üzüldüm, içim buruk gardaşım,

Sen yoksunda dinmeyecek gözyaşım,

Yokluğuna dayanamam Haşmet'im.

 

Ateş düştü bağrım fena yanıyor,

Ciğerlerim çok derinden kanıyor,

Hatırlıydın seni herkes tanıyor,

Yokluğuna dayanamam Haşmet'im.

 

Ne oldu da, hassas kalbin yoruldu,

Bedenine beyaz bezler sarıldı,

Şimdi benim kol, kanadım kırıldı,

Yokluğuna dayanamam Haşmet'im.

 

Ecel seni benden çok erken aldı,

Peşin sıra boynum bükülü kaldı,

Senin ile güzel dostluğum vardı,

Yokluğuna dayanamam Haşmet'im.

 

Dağlar çöktü, sanki benim başıma,

Mendil yetmez, gözlerimin yaşına,

Ağıt yazsam, mezarının taşına,

Yokluğuna dayanamam Haşmet'im.

 

Çok çalıştın, gayretliydin, titizdin,

Benim için bir kardeştin ikizdin,

Sen gidince beni derinden üzdün,

Yokluğuna dayanamam Haşmet'im.

 

Konuşurduk, geçmişi yâd ederdik,

Eskileri didik, didik ederdik,

Ana, ana ta gençliğe giderdik,

Yokluğuna dayanamam Haşmet'im.

 

Elin açık, garip hali bilirdin,

Ekmeğini kırk kişiye bölerdin,

Şen adamdın, üzülmezdin gülerdin,

Yokluğuna dayanamam Haşmet'im.

 

Sevinirdim hep karşımda görünce,

Deli oldum, haberini alınca,

Unutamam, dostum seni ömrünce,

Yokluğuna dayanamam Haşmet'im.

 

Çok cömerttin, düşkünleri sorardın

Derman olur yarasını sarardın,

Azimliydin kendini hep yorardın,

Yokluğuna dayanamam Haşmet'im.

 

Allah şahit gözüm kadar severdim,

Her derdimi sana acar diğerdim,

Ben her zaman başarını överdim,

Yokluğuna dayanamam Haşmet'im,

 

Şen şakraktın, sohbetine doymazdım, 

Çok severdim gözlerime kıymazdım,

Üzerine hiç zerre toz koymazdım,

Yokluğuna dayanamam Haşmet'im.

 

Allah sana bol rahmetler eylesin,

Kuzuların şimdi sensiz neylesin,

İki gözüm söyle bana nerdesin,

Yokluğuna dayanamam Haşmet'im.

 

Cevdet Vural yazsam kelime yetmez,

Sana olan özlemim bur da bitmez,

Yerin hep boş, kimse yerini tutamaz,

Yokluğuna dayanamam Haşmet'im.