Hayat.Yaşam.İçinde bulunduğumuz nefes aldığımız dünya.Birileriyle tanışırız arkadaş oluruz.Zamanla severiz,ısınırız,o kadar alışırız ki dostumuz olur.Ailemiz olur.Biz olur.Ben o olur.Kendimiz gibi görürüz.Artık derdimiz de, mutluluğumuz da birdir.Hiç yabancı gibi görmeyiz.Arkadaşlıktan öte biri,yeri gelir kardeşimiz olur,bildiğimiz sırdaşımız olur.

Bu yazdıklarımın hepsi hayal,ya da sadece yazılarda, gönüllerde kalan bir şey.Gerçekte olan biten mucize gibi bir şeyler yok.Gerçek dostluklar o kadar az ki ;ya da hiç yok diyebileceğimiz kadar nadir diyelim.Keşke diyebilmeden önce,kendimizi dostluğun o sıcak akışına kaptırmadığımız o anlar da olabilseydik.

Bu yalan dünyada duygusallığa sevgiye yer yok.Sen ne kadar kendin gibi görmeye çalışsan yaklaşsan da,karşıdan alamadığın sıcaklık,beklemediğin tepkiler.

Her şeyi mantıkla çözebilen, aman bu seferde öyle olsun diyebilen, hesap kitaba bağlı, bir dünya.

O özel yere kimseleri koymadan iyi düşünmeli,hayale kapılmadan ,keşke keşke demeden davranabilmeli.Hayali dostlar yok .Böyle bir dünyada; neşe ve samimiyete güvenmemeli,her zaman açık bir kapı bırakmalı.

Saygıya, sevgiye değer vermeli.

Dünya işte,değişiyor her daim.İletişim,paylaşım,yardımlaşma gün gün önemini kaybediyor biraz daha azalıyor.

Dostluk;seni karşılıksız seven,yalnızlığını paylaşabilen,iyi ve kötü gününde yanında olabilen,seni sen olarak hissedebilen.

Yakın arkadaşlıklar zamanla dostluğa bürünebiliyor.

Bence,
İkisi de karışık,bir o kadar da birbirine yakın iki kavram,ben ayırt edemedim.

Gerçek dostluklar iyi birer arkadaşlıklarla başlar, zamanla büyür, en yakının, dostun olur.

Toplum değişiyor.90’ lı -2000 ‘li yılların gençleri dediğimiz, yeni nesiller de;özverili,sağlam temele dayalı arkadaşlıklar daha anlamlı diye düşünüyorum.

Seven, birbirini tamamlayan, sosyallik,çevre etkisi,eğitim seviyesi,kültür birikimi,güzel bir arkadaşlık ve arkası beklenen güzel bir dostluk la tamamlanıyor.

Seni yürekten sevebilen,menfaat gözetmeyen,mutluluğunu ve mutsuzluğunu paylaşabilen gerçek arkadaşlıklara,gerçek dostluklara…

Seni yalnız bırakmayan, her daim yanında olabilmeyi isteyen, onca yıldızlar arasında sana gülümseyebilen, masmavi gökyüzünden ,güneş gibi ışıldayan, seninle bir olan güzel arkadaşlıklara…

Ben ayıramadım; dostluk mu? Arkadaşlık mı? Sizce?
Her ikisi de diyelim mi?

Hayatta gülümsemeyi, yaşamayı ,sevgiyi, vefayı ,paylaşmayı hak eden nice güzel arkadaşlıklara, dostluklara…

Sende; en iyi ne varsa dostuna onu ver.Mevlana.

Bazen diyorum ki;’’ ne olacak söyle gitsin “…
Sonra diyorum;
‘’Söyleyince ne olacak,sus bitsin’’.Mevlana…