Şiiri için kıymetli yazar ve şair Durmuş Türker ho- camıza çok teşekkür ediyoruz.

Tam da o mevsimde
doğmuşum;
Ondan mıdır nedir bahar
gibidir çocukluğum.
Ana-babamın, kardeşlerimin
sevgisi kolum kanadım,
Oyunlarım, oyun
arkadaşlarım çiçekli dalım.
Ömrümün bundan sonrası öyküm romanım, Çocukluğum ise masalım...

Sonrası ilk gençliğim, gençlik yıllarım.
O mevsimde meyveye durdu o çiçekli dallarım.
Onun içinde bilgiye ve bilince ulaştığım o aydınlatmacı okulum
Ve hala sevgilerini yüreğimde taşıdığım, Öğretmen- lerim, ağabeylerim, arkadaşlarım.
Anladım ki yaza erişmiştir o güzelim bahar,
Yazımın içinde ise yetiştirip/ yetirdiğim meyvelerim var. Belki de olduğundan daha evecen geçti bu yaz yıl- larım;
Dökülmekle kalmadı, zaman içinde iyiden iyiye aklaştı saçlarım.
Yüreğimde yüküm var; sevinci de hüznü de birlikte taşırım.
Anladım ki yaşadığım bugünler benim sonbaharım. Sonbahar ki her mevsimden daha da renklidir; Sonbahar ki bir başı yaza, öbür başı kışa eklidir. Sonbaharda insan her mevsimden daha da yufka yüreklidir.
Dalından düşen her sarı yaprak,
Hüzün verir insana sonunu hatırlatarak.
Bu nedenledir ağlaklığım, bu nedenledir vara yoğa ağlamaklığım...
Henüz daha başlamadı kış günlerim...
Ama önünde sonunda o da gelip kapıma dayanacak iyi bilirim,
Dışarıda soğuklar olacak, yüreğimde dostların sevgisinden gelen sıcaklığımla,
O günleri de yaşayacağım.
Baştan söyledim ya... Şunu bilir, şunu derim: Yaşadığım/ yaşattıklarımla...
Bir yıl gibiyim.