Manisa'da Abdülkadir ve Güler Topçu çiftinin en büyük çocuğu olarak dünyaya gelen Zeynep Topçu'ya, 2016 yılında gittiği Mersin'deki hastanede lösemi teşhisi kondu.

Kemoterapi tedavisiyle hastalığını yenen Topçu, hastalığın 7 ay sonra tekrarlamasının ardından ailesi tarafından Ege Üniversitesi Tıp Fakültesi Çocuk Hastanesine getirildi.

Doktorlar yaptıkları muayenede Topçu'nun tedavisi için ilik nakli olması gerektiğine karar verdi.

Topçu'ya iliğini verecek olan donörün nakile kısa süre kala vazgeçmesinin ardından doktorlar küçük kızı kemoterapi tedavisiyle hayatta tutmayı başardı.

Hastalığı geçen mayıs ayında tekrarlayan küçük Zeynep için Sağlık Bakanlığının yaptığı taramalarda Türkiye'den uygun ilik bulunamayınca yurt dışındaki ilik bankalarına başvuruldu ve aileyi sevindiren haber Almanya'dan geldi.

Yüzde 90 uyumlu iliğin nakledildiği Topçu'nun hastalığı bu yılın nisan ayında yeniden tekrarladı. Temmuz ayında babası Abdülkadir Topçu'dan nakledilen yarı uyumlu ilikle sağlığına kavuşan Zeynep, lösemiyi dördüncü kez yenilgiye uğratmayı başardı.

Tedavisi boyunca İzmir Kan Ordusu Kanser Derneğinin ailesine tahsis ettiği evde kalan küçük Zeynep, okuluna döneceği günleri sabırsızlıkla bekliyor.

"Lösemi değil ben güçlüyüm"

Zeynep Topçu, AA muhabirine, yaşadığı sağlık sorunları nedeniyle çok zor günler yaşadığını ama hayata olan bağlılığını asla kaybetmediğini söyledi.

Sağlığının her geçen gün iyiye gittiğini belirten Topçu, "Lösemi değil ben güçlüyüm. Lösemiyi yendim ve ben kazandım. Hastalığı 4'üncü kez yenmeyi başardım. Bu hastalıkta moral çok önemli, ben hep bu hastalığı yeneceğime inandım. Büyüyünce doktor olmak istiyorum. Lösemi hastası çocukları tedavi etmek istiyorum." dedi.

"Dünyanın en mutlu babası benim"

Abdülkadir Topçu da kızının nakil bekleme sürecinde zaman zaman yoğun bakımda tedavi gördüğünü, o süreçte çok zor günler geçirdiklerini ifade etti.

Kızına ikinci bir hayat verdiği için çok mutlu olduğunu dile getiren baba Topçu, şöyle devam etti:

"Zeynep'i yaşadığı hastalık nedeniyle her an kaybetme korkusu yaşadık. Zaman zaman sağlık durumu kötüleşti, yoğun bakımda tedavi gördü. Doktorların nakile girmesi ya da kemoterapi almasını riskli gördüğü anlarda bile Zeynep çok direndi ve kazandı. Verdiğim kemik iliği ile kızımın yaşamasına katkı sağladım, dünyanın en mutlu babası benim. Eskiden baba-kızdık, şimdi ise ilik kardeşi olduk. Aramızdaki sevgi bağı eskiye göre daha da güçlendi. Kızım nakilden sonra iki kez hastaneye kontrole gitti. Yapılan tahlillerin sonuçları çok iyi çıktı.