Şiiri için çok kıymetli yazar ve şair Durmuş Türker hocamıza teşekkür ederiz.

**************************************************************************

Hani sahneye çıkardın ya…

Ayırımında mıydın işin bilmem ama büyürdün.

Gözlerin büyürdü hepsinden önce

Ve hem kedere açıktı hem sevince.

Öyle bir büyürdü, öyle bir büyürdü ki…

Sanarsın bütün evren içinde.

Ellerin, kolların büyürdü sonra.

Onlar büyür de ayakların bacakların durur mu,

Onlar da büyürdü de dünya küçülürdü sanki sen yürüyünce.

Önce iyilikleri, iyileri, güzellikleri tutardın,

Koyardın dünyanın en güzel yerine,

Sonra kötülükleri, kötüleri yakalamaya koşardın.

Ama onlar ne çok arsız, ne çok yüzsüz ve ne çok yararsızdı ki…

Tutar yakalarından çöplüğe atardın.

Yüreğin çok büyürdü bir de…

Hiçbir şeyden korkmaz, hiçbir şeyden yılmaz ve kolayına da yıkılmazdın ya…

Hepsi işte o sahnede daha da büyüyen yüreğin sayesinde.

O yürek var ya o yürek… Bizim için de çapıyordu hep;

Biz de bilinçlenelim, biz de aydınlanalım,  istiyordu,

Ve ne zaman bizi de içine çekse bir dip dalgası gibi,

Sevincin yüzüne yansıyordu, gülüyordun gevrek, gevrek.

Sen daha da büyüyordun sahnede ya…

Bize hep çıkış yolunu gösteren oyunlarınla,

Işık oluyordun içine düştüğümüz karanlığa.

Sen hep kötülüğe ve kötülere yenilmezliğinle kalacaksın aklımızda,

Ve asla unutulmayacaksın! “GENCO” adınla;

“DOST” sözü sana!