Şiiri ve yazısı için çok  kıymetli yazar ve şair Durmuş Türker hocamıza çok teşekkür ediyoruz.

**********************************************************************

Anladım ki bu ellerin.

Ne bahar ne yazı kaldı.

Yaşadığımız günlerden.

Yüreğimde sızı kaldı.

Yar ile ayrıldı yollar.

Kurudu yemyeşil dallar.

Bir zaman susmazdı diller.

Aklımda tek sözü kaldı.

Beni sevdiği bilerek.

O yar gelirdi gülerek.

Tutuşur yanardı yürek.

Ne ateş ne közü kaldı.

Yaşamakta yok ki kural.

Hadi gel de bir haber al.

Dağlarda geziyor maral.

Avcısına nazı kaldı.

Şu gönül arsız mı arsız.

Bir türlü olmuyor yarsız.

Yürek her şeye duyarsız.

Ne acı ne sızı kaldı.

Diken bitmiş gül yerine.

Koymuş bizi el yerine.

Düşmüş gibi çöl yerine.

Ayağının izi kaldı.

Türker de bilir suçunu.

Yükleyip gider göçünü.

Dökmek ister de içini.

Ne sazı ne sözü kaldı.

Yaşamımızda kalanlarımız ile gidenlerimiz hiç noksan değildir. Ne gidenler ne de kalanlar bize bir başına salt keder ya da sevinç vermezler. Eğer dertse başımızdan giden seviniriz; yok eğer özlemse bize kalan üzülürüz. Ya da dostluksa elde kalan seviniriz, huzursa elden giden üzülürüz. Kısacası şudur demek istediğim: Ne kalanlarımızdadır iş ne de gidenlerimizdedir. İş; neye ya da kime "git" veya "kal"  diyecek olan bizdedir; yani seçimimizdedir.

Gidenlerinizle giden derdiniz ve kederiniz olsun; kalanlarınızla da kalan sevinciniz ve çareleriniz olsun. Her şeyden çok da insanca yaşamaya yetecek denli çabanız ve bunu isteyenlerle de birlik ve beraberliğiniz bulunsun.