Her insanı gelir yoklar, tabiatın yasası

Çekilmez olur dünyanın kahrı, gamı, tasası

Ömür uzayıp gitse de neyleyim bu yaşamı

Akıl baştan göçer ise elde kalır asası

Bir ömrünü siper ettin, hengameler üstüne

Düşlerinden bir damlayı doldurmadın destine

Çile dolu hayatına, bu feleğin kasti ne

Uzat hey can, dost elini; olmaz bunun İsa'sı

'Deden, evinin yolunu kaybetmiş, bak' dediler

Suşi; midye, mahlebiyi doyasıya yediler

Bir kitabı okumadan, günü gün eylediler

Azar azar pay edildi, her birinin hissesi

Kalkmaz olur kol kanadın, çalmaz olur bir sazın

Bıkar eşin, oğluşağın, çekilmez olur nazın

Bir tadına varamazsın, ne baharın ne yazın

Mevsimlerin şaşar gider, solar yüzün busesi

Ne ağzında lezzet kalır ne damağın bir tadı

O efsane şöhretinin kalır sadece adı

Canevinin bozulursa geni, yapısı, kodu

Ruh bedenden çıkıverir elde kalır posası

Dursunî'yim, bu dünyada kendi kendim avuttum

Hayatın bir tadı varken ben neden ağu yuttum

Geçmişimi hatırladım bu günümü unuttum

Gözüme ırak görünür, dönen yolun şosesi

Mustafa DURSUN