Şiir ve yazısı için Durmuş Türker’e çok teşekkür ediyoruz.

***************************************************************************

hani akşam gitmişti ya bizden

nereye ise yolculuğu tamamlayıp döndü yeniden

ve öptü, dağların, denizlerin, her yerin gözlerinden

masmavi ve dingindi deniz

bakmaya doyamazdınız bir görseniz

öperken güneş ilk ışıklarıyla onu sevgiyle

hiç ama hiç ses çıkarmadı deniz

“hoş geldin” dedi fısıltıyla sadece

dalgalarım erkenden uyanmasınlar diye

ama beklediği gibi de olmadı hiç

dalgalar da kımıldanmaya başladı birden

bir görseydiniz onlardaki ne sevinç ne sevinç

güneş ışıklarını serpince üstlerine

denizde renkler de oynaşır oldu birden

deniz ve dalgalar kendinden geçer oldu sevincinden

güneş daha çok güldü, anladım gözlerinden...

ve dağlar da denizlere eş

onları da öpüp uyandırdı güneş

ağaçlarda bir titreme bir titreme

kökünden yaprağına dek uyandı gerine gerine

ve her şey büründü eski rengine

kuşları, çiçekleri, böcekleri de uyandı peş peşe

güneşin sözü geçiyordu her birine

görenler dediler: “başladı cümbüş, anlaşılan güneşimiz geri dönmüş.”

işte her gündoğumu böyle:

denizler, dağlar, ovalar, yaylalar ve cümle canlılar

seviniyor tekmili birden

güneşi görünce...

sözümün artanı size:

ey vicdansızlar! bu sevinci köreltmeyin

iyilik isteyen yok ama sizden

bari kötülük etmeyin!!!

GÜNAYDINLAR HERKESE; GÜNEŞİN,DENİZİN, DAĞIN VE SEVGİNİN, BARIŞIN GÜZELLİĞİNCE...