SULTANIM
Şu âlemde baki kalan,
Doğru nasihati alan,
Kanayan yarayı saran,
Sen olasın, sar Sultanım.

Gözüm açıp seni gördüm,
Sevgine çok değer verdim,
Yanıp, yanıp alevlendim,
Yüreğimde, kor Sultanım.

Sen bir nefes alıyorsan,
Yaşayıp ta yürüyorsan,
Olanları görmüyorsan,
Yeter artık, gör Sultanım.

Hayatı severek yaşa,
Ömrünü geçirme boşa,
Sana laf mı etmem hâşâ,
Biraz orda, dur Sultanım.

Kör kuşa yuva yapanın,
Arı'dan hisse kapanın,
Sana doğru yol açanın,
Hikmetini, bil Sultanım.

Yalan dünya fani insan,
Her insana vermiş ihsan,
Sevilen ol ki her zaman,

Gönüllerde, kal Sultanım.

Sararan ben solanda ben,
Hiç kalbimde olmadı kin,
Hayatımda sensiz bir gün,
Göremedim, zor Sultanım.

Her zaman adın söylenir,
Bülbül güllerle dillenir,
İnsan nefsiyle kirlenir,
Nefsen zincir, vur Sultanım.

Yaradan güzel yaratmış,
Bize sonsuz yollar açmış,
Birde ayrılığı vermiş,
Yürek yandı, kül Sultanım.

Cevdet hep yolunu gözler,
Lütfeyle yüzünü göster,
Ruhum senden dua ister,
Okuyup da, sal Sultanım.

Şiir: Cevdet Vural