Hoşumuza gitmiyor; bizleri birbirini anlamayan, dinlemeyen, yargılayan insanlar topluluğu haline getirmeleri.

“Parçala, böl, yönet”... Nasıl bu kadar kolay düşebildik bu tuzağa, kaç parçayız şimdi. Toplumdaki farklılıklarımıza rağmen birarada yaşayabilirliğimizi hedef aldılar.

Toplumsal bütünlüğün yarattığı güveni hedef aldılar. 

Her şeye rağmen var olan duyarlılığımızın, iyiliği koruyan kollayan varlığını hedef aldılar.

Biz herkes için, başkaları da bizim için öteki oldu.

Ve bütün bunları toplumsal değerlerimizi hedef alarak yaptılar.

Mutlak gücün yok edici yüzüyle tanıştırdılar ötekileştirme sopasıyla…

Yoksulluğa ve yoksullaşmaya bakışlarındaki duyarsızca söyledikleri cümleler...

İnsanların kılık kıyafetleri ile ölçtükleri dini inanç ve insanlıklarını toplumsal huzuru sarsmak için kullanmalarından yorulduk.

“Arsızlık bambaşka bir yüzüdür kötülüğün” .Aile büyüklerimizden duyduğumuz bu cümleyi anımsattı yaşadığımız bu günler. Ötekileştirme kötülüğü, kaynağı belli ama görünmesini istemeyenlerle, görüp arkasını dönenler yüzünden kara bir bulut gibi üzerimizde.

Toplum olarak birbirimize olan inanç ve güvenimizi yok etmek için inancımızı ya da inançsızlığımızı acımasızca silah olarak kullandılar ve kullanıyorlar. 

Bizlerin daha iyi yaşayabilir olma ile ilgili bağımızı yok etmek için koyacakları yasaklara kılıf olarak günahlar listesini süsleyip oluşturdular.

Korkutarak ördükleri duvarsız engelleri toplum olarak insanlığımızla ve değerlerimizden güç alarak kaldırma zamanı geldi.