Sırt çantasında taşıdığı mühimmat neredeyse otuz kg. geliyordu. Oysa onun ağırlığı ancak o kadardı. Sadece karınca kendi ağırlığının üzerinde ağırlıkları rahatça taşıyabiliyordu. İnsan ise bazı özel durumlarda özellikle vatan elden gidiyorsa mucize bir kuvvet İle kapasitesinin üstünde yük taşıyabiliyordu. Zayıftı belki fakat çelimsizliğine rağmen atik ve kuvvetliydi. Eli silah tutan daha bıyığı terlememiş genç delikanlılar cephelere asker diye sevk edilmişti. Köylerde sadece gaziler, yaşlılar ve kadınlar kalmıştı.

Anası evdeki dokuma çarşaftan elinde kocaman bir çuval  dikmişti. Güzel gözlünün semerinin kolonlarından da ona çapraz saplar yapmıştı. Sırtına sarmışlardı yükü, elleri boş kalmıştı, bu durmada yükü kolay taşıyor ve kolay gizleyebiliyordu.

 Uzun ve yokuş dağ yoluna doğru tırmanırken dudaklarında dua ve yakarış vardı. Düşman üç köy ileriye kadar yaklaşmıştı. Köylerde genç erkek kalmadığı için eli silah tutan yaşlılar, kadınlar hatta çocuklar bile Ateş ediyor ve düşmana zayiat verdiriyordu.

Yaşlı muhtar ellerindeki el yapımı silah ve mermileri düşman İle çarpışan köye yardım olsun diye yolluyordu. Kadınlar fişeklere barut ve saçma dolduruyordu. Yaşlı erkekler iki kez patlayan El yapımı kaba görünümlü tabanca imal ediyordu. Herkes elinden ne geliyorsa silaha çevirme çabasındaydı. Demirci Mehmet usta çok yaşlı olmasına rağmen bu konuda civar köylerin en iyi silah ustasıydı.

Mehmet usta yükü sırtına vurunca dua etmiş ve buruşuk elleri ile başını okşamış. "Sen ne mübarek iş yapıyorsun evladım, Rabbim senden razı olsun, yolun açık olsun" demiş titreyen sesinden mahçup olmuş gibi hemen susmuştu. Onun yüreğinden geçenleri biliyordu, demek istediklerini çok iyi anlamıştı. Her biraya geldiklerinde mevzunun önemimi anlatıyorlardı. Anasının elini öptü, kucakladı, anası onun saçlarını uzun uzun kokladı, dualar etti, akşamdan beri belki elli kez tembih ettiklerini tekrarladı. Yüreğinde işe yaradığını ve iyi bir iş için gittiğini bildiği için zerre kadar korku yoktu.