Herkesin bizim hakkımızdaki düşüncelerini oluşturma çabası içindeyiz.

Tellal olarak da sosyal medyayı kullanıyoruz.

Biz sevildiğimizi duyuruyoruz eksikliğini duydukça,

Sevdiğimizi duyuruyoruz sevgimizde şüpheler doğdukça,

Başarımızı paylaşıyoruz başarısızlık korkusu sardıkça,

Aşkımızı paylaşıyoruz karabasanlar çevirdikçe aşk dediğimiz duygunun etrafını.

Dostluğu, arkadaşlığı paylaşıyoruz, acabalar olmaya başlayınca...

Bizi duyanların beğenilerine yüklediğimiz anlamla kimi zaman sosyal medyanın çalışanı gibi mesai harcıyoruz.

Bizim hakımızda ne düşündükleri,  bizim kendimizle ilgili ne düşündüğümüzün önüne geçiyor.

Umut ediyoruz, umudumuzun yanından ıskalayıp geçerken. 

Yalnızlığın yaratıcısından, yalnızlığımıza ilaç olmasını bekliyoruz.

Hemen yanıbaşımızda gerçek dünyamızın yabancısıyken, kaçtığımız kendimizi saklıyoruz kimsenin göremeyeceği  yerlere.

Sonra hangimiz gerçek hangimiz sanal, yarattığımız ikilemler dünyasından çıkmak için mücadele ediyoruz.

Sosyal medya, benden bize dönüşür mü?

Yediğimiz, içtiğimiz, giydiğimiz şeylerin öz çekim platformundan evrilir mi?

İnanıyorum ki kendini sürekli reklamlar ekranında tutup beğeni sayısına bağlayanlar, yavaş yavaş soru sorma aşamasına geçecek.

Havalı bulunan bir yemek tabağının özçekiminde lezzet aramak yerine, tadında ve damağımızda arayacağız.

İnsan sosyal bir canlıdır ve duyularını gerçek dünyada yüzyüze dokunarak, görerek anlamlandırabilir.

Anlama ve anlaşılmanın bu kadar yoksulluğunu yaşarken kendimizle hayatımızın arasına sosyal medya duvarlarını örmemeliyiz.

Keyif alıp kendimiz için paylaştığımız bir kare, eksik beğeni aldığında bizim kabusumuz olmamalı.

23 yaşında bir genç bana arkadaşlarının hızına yetişemediğini söyledi. Nasıl, diye sordum. "İnstagramda kendimi dışlanmış hissediyorum; olmasını istediğim fotoğrafları paylaşamayınca... Geçenlerde hiç tanımadığım iyi eğlenen bir masanın yanına yaklaşarak belli etmeden özcekim yaptım ve instagramda paylaştım. Benim durumum bu", dedi.

Kendimizi nasıl gördüğümüz, bizi nasıl gördüklerinin gölgesinde kalıyor.

Mış gibi yapmaktan uzak olsun günlerimiz…