- Kızım bir sussana, herkes sana bakıyor

-Bakmasınlar annecim, camdan baksınlar.

-Ama annecim sen büyüdün artık...

-Hayır ben daha çocuğum; anneannem bu sabah dedi ya bu çocuk çok akıllı diye.

-Biraz daha devam edersen inip yürümek zorunda kalırız.

-Tamam ama sen yorulursun. 

-Sen böyle devam edersen bizi otobüsten zorla indirecekler.

-Şöför mü?

-Hayır, yolcular. Sen yaramazlık yaptığın için.

-Ben yaramazlık yapmıyorum ki konuşuyorum. Onlar da konuşsunlar, ben kızmam.

Hemen önümde oturan anne kızın konuşmalarına dahil olmak istedim ve kızımıza, “sohbetin benim çok hoşuma gitti” dedim. Çocuk anneye bakıp gülümsedi, sonra bana dönerek kocaman bir gülümsemeyle “sen de seviyor musun konuşmayı?" diye sordu. Ben de, “düşüncelerimi anlatmak hoşuma gider” dedim. Çocuk tekrar etrafa baktı ve sesini biraz daha kısarak, “sen de yürürken çabuk yorulur musun?" diye sordu.

Dört yaşlarında bir kız çocuğu otobüse annesinin yanında oturuyor. Sabah 11 sıralarında çok yoğun bir saat değil. Küçük kızın enerjisi ve merakı oldukça fazla. Annenin etrafına karşı duyduğu hassasiyet mi yoksa kızının enerjisine ayak uydurmakta mı zorlanıyor, emin değilim.

Küçük kızın kendini ifade etmekteki kararlılığı, düşüncelerini aktarması, konuşma hakkını vermek istememesi ve başkalarının da bu hakkı olduğunu söyleyerek tezini güçlendirmesi ve “sen büyüdün” yüklemesini üstüne almadan annesine çocuk olduğunu hatırlatması benim gibi dinleyenlerin yüzünde sakin bir gülümseme oluşturdu.

Sadece dört yaşında iyi bir dinleyici. Annesinin cümlelerine sade, net ve anlaşılır cevaplar veriyor.

Düşüncelerini ve duygularını ifade etmek odaklı konuşuyor, kimseyi ikna etmek için değil.

Benim yorulup yorulmadığımı sorarak annesinin söylediklerinin etkisini de yaşıyor küçük kızımız.

Sabah "çocuksun sen" dedikten birkaç saat sonra "büyüdün artık" dersek yarattığımız ikilem çocuğumuzun bizimle güven köprüsünü zedeler.

Unutmayalım lütfen kendimizi ifade ederken duruma göre kurallar koyarsak, kendi ellerimizle çelişkiler yaratırız onların düşüncelerinde.

Çocuklarımızın keyif veren aydınlık ve duru dünyalarının tadını doyasıya yaşamak dileğiyle.