Evet Galatasaray derbisindeki geri dönüş sonrasında Anderlecht maçında kazanmak için ortaya konulan istek tüm camiayı mutlu etti. Bu iki maçta göze batan ortak nokta ‘korkunun ecele faydası yok’ mantığının hakim olmasıydı.

Bu iki unsur temel noktaydı. Her ne kadar kalite bakımından takımın seviyesi düşük olsa da bu iki maçta, oyun içerisinde skor olarak geride de olsa önde de olsa, disiplinden kopmadan sahada arayış içerisinde olmasının yolunu öğrenmiş olmaları. Kabul edelim; ligdeki konumları kimsenin alışık olmadığı bir durum.
Her futbolcu sahaya en iyisini yapmak için çıkar. Ama Valbuena bambaşka. tek başına fitili ateşlemek, uzun zamandır oynamamanın verdiği şevkle boyundan büyük işler başarmak için sahadaydı. Aynı zamanda oyundaki liderliği de bambaşkaydı. Ayew’in attığı goldeki mücadelesi, isteği buna çok güzel bir örnekti.
Frey, Ayew, Valbuena ve her ne kadar pozisyonlarda görünmese de Slimani aşırı efor sarfettiler. İkinci yarı bu isimlerdeki düşüş Fenerbahçe için büyük sorun olabilirdi. Nitekim öyle oldu. Ama bu fark çok sert oldu. Bir anda oyunun her bölgesinde hissedildi, özellikle kalelerine yakın bölgede. Ve doğal olarak Alanya’nın etkili futbolunu görmeye başladık. Pozisyonlar bulmaya başladılar. Bu süreçte Harun’un kritik kurtarışları belki de maçın akışını değiştirdi.

Burada Koeman'ın oyuna müdahalesi önemliydi.bu müdahale geçiktikçe işlerin de zora gireceğide aşikardı.. Müdahalelere Valbuena-Benzia değişikliği ile başladı, sonrasında Slimani-Mehmet Topal ile devam etti.biraz dengeyi sağlasa da oyunun kontrolünü ele alamadı. Oyun sıradan bir hale gelince de geriye kalan tek şey maçı galip bitirmekti. Ve öyle de oldu.