Dergide Hayao Miyazaki’ye dair detaylı incelemeler yer alıyor

Dosya kapsamında Öykü Sofuoğlu, yönetmenin canlı cansız tüm varlıklara bir ruh bahşeden sinemasının özündeki animist perspektifi ele alıyor. Aslı Ildır tüm Miyazaki filmlerinde güçlü bir karakter olarak karşımıza çıkan ve kahramanı dönüştürme görevi üstlenen mekânlara yakından bakıyor. Kutlukhan Kutlu, yönetmenin vazgeçilmez temaları arasında yer alan uçma tutkusunu farklı filmlerden örneklerle inceliyor. Eray Yıldız’ın yazısı, Miyazaki sinemasında tüm bu ruhani yolculukların sıklıkla bir parçası olan yemek sahnelerine, yönetmenin iştahı nasıl çizdiğine odaklanıyor. Kaan Denk, Miyazaki filmlerinde kahramanla birlikte soluklandığımız, zamanın akışını takdir etmeye davet edildiğimiz boşluk anlarının işlevine dikkat çekiyor.

Dosyada ayrıca Miyazaki’nin farklı dönemlerde çektiği klasiklerden bazıları tek tek inceleniyor: Erman Ata Uncu yönetmenin ilk uzun metrajı Cagliostro Kalesi’ni (Rupan Sansei: Kariosutoro no Shiro, 1979), Kaan Karsan dev bir orman ruhunu bir popüler kültür ikonuna dönüştüren Komşum Totoro’yu (Tonari no Totoro, 1988), Burçin S. Yalçın tüm klasik Miyazaki temalarını gösterişsiz biçimde işleyen Küçük Cadı Kiki’yi (Majo no Takkyûbin, 1989), Güvenç Atsüren politik göndermeler ve popüler kültür referanslarıyla bezeli macera-komedi filmi Kırmızı Kanatlar’ı (Kurenai no Buta, 1992), Coşkun Liktor ustanın kariyerinin zirvesi olarak görülebilecek Altın Ayı ödüllü Ruhların Kaçışı’nı (Sen to Chihiro no Kamikakushi, 2001), Eren Odabaşı ise yönetmenin –şimdilik– son uzun metrajı Rüzgâr Yükseliyor’u (Kaze Tachinu, 2013) değerlendiriyor. Dosya kapsamında yazılara eşlik eden kısa klipler ise, yazarların argümanlarını örneklendirirken okuyucuda Miyazaki filmografisini yeniden ziyaret etme iştahı uyandırıyor.